DE NEDERLANDSE WAARDEN EN NORMEN

sep26

DE NEDERLANDSE WAARDEN EN NORMEN door Dane Beerling

Mark Rutte meent dat Nederland “een paar honderd jaar over haar waarden en normen heeft gedaan” en dat wenst Nederland nu niet te verspelen door de invloed van andersdenkenden hier te lande. Vandaar Rutte’s “Pleurt zélf op!” (terug naar Turkije) tegen demonstrerende Turkse Nederlanders.
Het zou aanmerkelijk overtuigender zijn als Rutte (en ook anderen) zich wat minder op de borst sloegen over de Nederlandse waarden en normen. Niet zelden namelijk deden die waarden en normen er totaal niet toe, zeker niet in bijvoorbeeld de voormalige Nederlandse kolonie Nederlands-Indië (nu de Republik Indonesia).
Rutte, zegt men, is historicus, maar van zijn historische geheugen omtrent de honderden jaren bezetting van Indonesië die gepaard ging met vele malen een ‘pacificatieoorlog’ van Nederland tegen de autochtone bevolking van De Gordel van Smaragd, laat ie heel weinig blijken. Ik zal niet erg ver teruggaan, niet verder dan het historische moment dat de Indonesiërs, direct na de capitulatie van Japan, waar ook de Indonesiërs zelf onder hebben geleden, lieten weten bevrijd te willen zijn van de honderden jaren bezetting van hun land door Nederland. “In geen honderd jaar!”, riep de Nederlandse Gouverneur-generaal van het toenmalige Nederlands-Indië Tjarda van Starkenborgh Stachouwer, en koningin Wilhelmina was het met hem eens. Ook Soldaat van Oranje, de in Nederlands-Indië geboren Erik Hazelhoff Roelfzema, hij die een belangrijk symbool was, en nog steeds is, van het Nederlands verzet tegen de Duitse bezetter, gezien het succes van de musical “Soldaat van Oranje”, was tegen een vrije Republiek Indonesië.

Door de uitroeping van de Republiek Indonesië door Soekarno leek de Nederlandse regering als door de bliksem getroffen en in plaats van even na te denken over het waaróm van de uitroeping van de Republiek Indonesië, verzamelde men in Holland spoorslags zoveel mogelijk dienstplichtige soldaten en oorlogsvrijwilligers om ‘Politionele Acties’ (een eufemisme voor oorlog) te ondernemen tegen de door Soekarno uitgeroepen Republiek Indonesië. Onder de Nederlandse militairen was ook een contingent ex-oostfrontstrijders die in ruil daarvoor hun Nederlanderschap terugkreeg1).

Ondanks een strijd van ongeveer vier jaar waarbij de Nederlanders oorlogsmisdaden tegen Indonesiërs pleegden wat vele jaren later een “Excessennota”2) opleverde, moest Nederland haar biezen pakken en was ze haar kolonie kwijt.

—————-
1) Toen de VOC de Portugezen uit de Indische archipel verjoegen, het begin van de bezetting door Nederland van de Indonesische eilanden, stribbelden de bewoners van het specerijeneiland Banda tegen het roven door de Nederlanders van hun specerijen. De Nederlanders hadden op dat verzet der Bandanezen kennelijk gerekend, want op hun schepen bestond een deel van hun bemanningen uit in Japan werkeloos geworden samurai die zonder enige scrupules de opstandige Bandanezen hun hoofden afhakten.

2) Onlangs verscheen De brandende kampongs van Generaal Spoor van de hand van de Zwitsers-Nederlandse historicus Rémy Limpach. De brandende kam-pongs van Generaal Spoor van Rémy Limpach: 9789089539502, € 30,00, Uitgeverij Boom Geschiedenis.

__________________

P.S.:

Als het gaat om Nederlandse kenmerken zegt men hier steevast “Normen en Waarden”, in die volgorde. Ik wijzig de volgorde in Waarden en Normen omdat ik dat logischer vind met het oog op de geschiedenis van Nederland, in het verleden en recent. U neme Waarden met de vertaling “zaken van waarde” letterlijk en minder als betekenis. Bijvoorbeeld was de andere naam voor Politionele Acties “Operatie Product”. Het ging vanaf de begintijd van de verovering van De Gordel van Smaragd sowieso om platvloers gewin.

Naar aanleiding van de verschijning van het boek “De brandende kampongs van Generaal Spoor”, waarin het o.m. gaat over de oorlogsmisdaden gepleegd door onze militairen hoog en laag tijdens de z.g. ‘Politionele Acties’, reageerde een woordvoerder van de VVD (Han ten Broeke) met dat je de zaak ook moet beschouwen vanuit Indonesische kant, waarbij hij wees op de beruchte Bersiapperiode, waarin veel gruweldaden werden gepleegd op Nederlanders, waaronder Indo-Europeanen en de interneringen van hen. Dat alles klopt enigszins, maar laten we wel wezen, de opstand van de Indonesiërs had vooral te maken met dat Nederland de door Soekarno uitgeroepen Republiek Indonesia niet heeft willen accepteren.
Overigens waren het in het begin van die gewelddadige Bersiaptijd de Chinézen die als eerste en op grote schaal op vaak gruwelijke wijze werden vermoord door Indonesiërs. Ná de weigering van Nederland om de Republiek Indonesia te erkennen en de opdracht aan de Nederlandse militairen om daartegen letterlijk in het geweer te komen, ontkwamen ook Nederlanders en Indo-Europese Nederlanders niet aan de gruwelijke bejegening der Indonesische opstandelingen. Het was Soekarno zelf die Bersiapkampen liet inrichten om de Indo-Europeanen en Nederlanders te beschermen, voor zover die niet konden worden beschermd door de voormalige Japanse kampbewakers, die dat in opdracht van de geallieerden moesten doen. De z.g. Bersiapkampen waren feitelijk kampen om de Nederlanders, waaronder Indo-Europeanen, tegen de Indonesische opstandelingen, zoals de Pemuda’s, die Soekarno’s gezag niet wensten te erkennen, te beschérmen.
Geachte VVD-woordvoerder, begin nou eerst te erkennen dat de Nederlanders het voormalige Nederlands-Indië al meteen na de verovering ervan van haar producten hebben beroofd ten behoeve van Néderland, waarom Multatuli Nederland al heel vroeg “De Roofstaat aan de Noordzee” noemde. Om dat roven ongestoord te kunnen doen werden vroegere opstandelingen onmiddellijk geëlimineerd en opstandige gebieden, met geweld, bijvoorbeeld door middel van bombardementen vanuit zee, “gepacificeerd”, een verdoezelend woord voor oorlog. Een van de uitzonderingen gold de strijd tegen het Sultanaat Atjeh op Sumatra, dat de geschiedenisboeken is ingegaan als “De Atjeh-oorlog”. Wikipedia: “De Atjeh-oorlog is een donkere bladzijde uit de Nederlandse geschiedenis. Troepen van het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger (KNIL) richten bloedbaden aan onder de Indonesiërs. Aan de vooravond van deze oorlog, op 26 maart 1873, stellen de Nederlanders een ultimatum aan de sultan van Atjeh.”

Dane Beerling, 30 september 2016

___________________